Κρυμμένο πίσω από μικρούς λοφίσκους, απλώνεται αμφιθεατρικά, όχι μακριά από τη θάλασσα, το Ρωμανού, ένα πραγματικό στολίδι της ανατολικής Λήμνου.
Η μεγάλη ανάπτυξη του χωριού ξεκινάει το 19ο αιώνα και το 1830 ανεγείρεται ο πρώτος ιερός ναός της «Γέννησης του Χριστού», ένας εντυπωσιακός ναός μελαξευτή λιθοδομή και ξυλόγλυπτο τέμπλο με ιδιαίτερα πρωτότυπες αγιογραφίες. Στην είσοδο του χωριού υπάρχει η πηγή του αγιάσματος, η οποία ανακαινίστηκε το 1849.
Το 1850 αναφέρεται για πρώτη φορά η ίδρυση σχολείου και το 1906 κτίζεται νέο, μεγαλύτερο, η «Παπαϊωάννειος σχολή», με εισφορές συμπατριωτών από την Αίγυπτο. Το εντυπωσιακό πέτρινο κτήριο του σχολείου που συναντάμε σήμερα, χτίστηκε το 1936.
Η πέτρινη κεντρική πλατεία, τα δύο παραδοσιακά πλυσταριά, το σκαλιστό πέτρινο ηρώο, το πέτρινο σκαλιστό άγαλμα, τα υπόσκαφα πιθάρια που χρησίμευαν για την αποθήκευση προϊόντων και κρασιού, μεταφέρουν τον επισκέπτη σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Οι πέτρινοι μύλοι στα υψώματα γύρω από το Ρωμανού, ολοκληρώνουν το γραφικό τοπίο, ενώ λίγο έξω από το χωριό υπάρχουν ερείπια του βυζαντινού οικισμού της Κώμης, με την εντυπωσιακή εκκλησία της Αγίας Φωτίδας, που αξίζει σίγουρα μια επίσκεψη.
Όλα αυτά τα πέτρινα στολίδια στο Ρωμανού οφείλονται στη ρωμανιώτικη πέτρα η οποία θεωρούνταν ιδιαίτερα ποιοτική και εύκολα λαξεύσιμη, αλλά και στους εξαίρετους πετράδες που ανέδειξε ο τόπος.
Εκτός όμως από την πέτρα και τους πετράδες, το χωριό είναι φημισμένο και για το πολύ ωραίο ντόπιο κρασί και το τσίπουρο αλλά και τα μεγάλα πανηγύρια, ένα στις 21 Μαΐου, προς τιμήν της εκκλησίας «Κωνσταντίνου και Ελένης» και ένα την 1η Αυγούστου προς τιμήν της Αγίας Φωτίδας. Μάλιστα, την 1ηΑυγούστου, στην Κώμη, γίνεται και ζωοπανήγυρη.
