Ο Μούδρος βρίσκεται στον ανατολικό όρμο της Λήμνου και αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του νησιού μετά τη Μύρινα.
Διαθέτει πλήρεις τουριστικές υποδομές και υπηρεσίες για τους επισκέπτες και τους κατοίκους, ενώ παρουσιάζει πλούσιο ιστορικό ενδιαφέρον, αφού η κατοίκησή του ξεκινάει από τα προϊστορικά χρόνια.
Καθώς θα περιπλανιέστε στα δρομάκια του Μούδρου ανάμεσα στα εμπορικά καταστήματα, τα καφέ και τα εστιατόρια, την προσοχή σας θα τραβήξει σίγουρα η εκκλησία της Ευαγγελίστριας με την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική της, το πέτρινο δημοτικό σχολείο και η εκκλησία των Ταξιαρχών. Συνεχίστε τον περίπατό σας παραλιακά για να γευτείτε καταπληκτικούς ψαρομεζέδες σε κάποιο από τα ταβερνάκια. Αν τύχει και βρεθείτε εκεί κάποιο απογευματάκι, χαρίστε στον εαυτό σας την απόλαυση ενός πραγματικά μαγικού ηλιοβασιλέματος.
Ιστορία
Η κατοίκηση του ιστορικού Μούδρου ξεκινάει από τα προϊστορικά χρόνια, με επίκεντρο την πόλη που είχε χτιστεί στο νησάκι Κουκονήσι. Ο Μούδρος υπήρξε για αιώνες υπό την κατοχή Ενετών, Βυζαντινών και Οθωμανών και είχε κάστρο, απομεινάρια του οποίου υπάρχουν μέχρι σήμερα στην περιοχή.
Ο Μούδρος θεωρείται επίσης ένα από μεγαλύτερα και ασφαλέστερα φυσικά λιμάνια της Μεσογείου, καθώς προστατεύεται από τους βόρειους άνεμους και τα θαλάσσια ρεύματα. Η μορφολογία του και η ικανότητά του να φιλοξενήσει μέχρι και μεγάλα θωρηκτά, το κατέστησαν ιστορικά ως λιμάνι μεγάλης στρατηγικής σημασίας.
Ο Παύλος Κουντουριώτης, ναύαρχος του θωρηκτού ΑΒΕΡΩΦ, χρησιμοποίησε τον Μούδρο σαν ορμητήριο κατά τον Α’ Βαλκανικό πόλεμο (1912-1913), για τη ναυμαχία της Έλλης και τη ναυμαχία της Λήμνου. Με τις νίκες του κατέστησε τη Λήμνο το πρώτο Ελληνικό νησί που απελευθερώθηκε από τον Τούρκικο ζυγό.
Καθόλου τυχαία και η επιλογή του λιμανιού κατά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο (1915-1919) από τις συμμαχικές δυνάμεις, για τον ελλιμενισμό του στόλου τους, με σκοπό την εκστρατεία της Καλλίπολης.
Τα χρόνια του μεσοπολέμου ο Μούδρος άνθισε ως εμπορικό λιμάνι, ενώ μεταπολεμικά έγινε τόπος εξορίας των αριστερών.
