Ο Φάρος της Πλάκας

Στο βορειοανατολικό άκρο της Λήμνου, σε απόσταση 4,4 χλμ. από το χωριό της Πλάκας, υπάρχει ο δεύτερος κεντρικότερος φάρος στην Ελλάδα, από τον Βορρά προς το Νότο.

Ο λευκός κυκλικός πύργος του φάρου, ύψους 25 μέτρων, κατασκευάστηκε το 1908 από Γάλλους σε ιδιαίτερα στρατηγική θέση, καθώς βόρειά του στα 22ν.μ. βρίσκεται η Σαμοθράκη, απέναντι και ανατολικά του βρίσκεται η Ίμβρος στα 11ν.μ., λίγο νοτιότερα είναι τα στενά των Δαρδανελίων και στα 34 ν.μ. είναι η Τένεδος. Παραδόθηκε στους Έλληνες το 1912, μετά την απελευθέρωση του νησιού, ενώ το 1913 εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο. 

Το φανάρι του φάρου αρχικά λειτουργούσε με φωτιστικό πετρέλαιο και για αυτό το λόγο ο φάρος ήταν επανδρωμένος με 7 άτομα τα οποία φρόντιζαν για την αδιάκοπη και σωστή λειτουργία του. Το 1981 μετατράπηκε σε ηλεκτροφόρο φάρο, όμως οι συχνές διακοπές ρεύματος από τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή, κυρίως το χειμώνα, τον κρατούσαν σβηστό για μέρες κι έτσι τη δεκαετία του ’90 μετατράπηκε σε ηλιακό.

Ο φάρος έχει χαρακτηριστεί ως Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο και υπάγεται στην υπηρεσία φάρων του Πολεμικού Ναυτικού.

Συνήθως, την Παγκόσμια ημέρα Φάρων, που γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Κυριακή του Αυγούστου, ο Φάρος της Πλάκας ανοίγει την πόρτα του στους επισκέπτες, οι οποίοι μπορούν να ξεναγηθούν και να ενημερωθούν για τη συμβολή των φάρων στην ασφάλεια της ναυσιπλοΐας, την αξιοποίηση του φαρικού δικτύου ως φορέα πολιτιστικής κληρονομιάς, καθώς και για τη συνεισφορά των φαροφυλάκων στη λειτουργία του δικτύου.